ตะขาบ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตะ-ขาบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtà-kàap
	ราชบัณฑิตยสภา	ta-khap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ta˨˩.kʰaːp̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ตะขาบ (1)

คำนาม

ตะขาบ

1. ชื่อสัตว์ขาปล้อง ชั้น Chilopoda มีเขี้ยว 1 คู่ หัวและลำตัวยาวแบนหรือค่อนข้างแบน บางชนิดมีน้ำพิษ ทำให้ผู้ถูกกัดเจ็บปวด
2. เครื่องตีให้เกิดเสียง
   1. ไม้ไผ่ที่ผ่าขังปล้องแขวนไว้ตามยอดไม้สำหรับชักให้มีเสียงดังเพื่อไล่ค้างคาว เป็นต้น
   2. ที่ตลกลิเกละครเป็นต้นใช้ตีกันเล่น
3. (ธง~) ธงชนิดหนึ่งทำด้วยแผ่นผ้าเป็นชิ้น ๆ เย็บติดกันไปเป็นพืด มีไม้สอดระหว่างชิ้น ที่ปลายไม้ทั้งสองข้างติดธงสามเหลี่ยมเล็ก ๆ ทำให้มีลักษณะคล้ายตัวตะขาบ ขนาดกว้างยาวตามต้องการ มักแขวนไว้ยอดเสาหงส์ตามหน้าวัดเป็นพุทธบูชา

คำพ้องความ

• (1) กระแอบ, จะขาบ
• (2) จะขาบ

ลูกคำ

• (1) ตะขาบไฟ

คำแปลภาษาอื่น

สัตว์ขาปล้องชั้น Chilopoda บางชนิดมีพิษ

• จีน:

  จีนกลาง: 蜈蚣／蜈蚣 (zh) (wúgōng)

• ญี่ปุ่น: ムカデ, 百足 (ja) (むかで, mukade)
• ลาว: ເຂັບ (เขับ), ຈະເຂັບ (จะเขับ), ຈີ່ເຂັບ (จี่เขับ), ສະຕະບາດ (สะตะบาด)
• อังกฤษ: centipede (en)
• เกาหลี: 지네 (ko) (jine)
• เขมร: ក្អែប (km) (กฺแอบ)
• เยอรมัน: Hundertfüßer ช.

รากศัพท์ 2

คำนาม

ตะขาบ

1. (นก~) ชื่อนกขนาดเล็กหลายชนิดหลายสกุล ในวงศ์ Coraciidae ปากใหญ่ แบนข้าง หัวใหญ่ ตัวป้อม มักเกาะตามสายไฟและกิ่งไม้แห้งเพื่อคอยโฉบจับแมลงหรือสัตว์เล็ก ๆ ตามพื้นดิน ทำรังในโพรงไม้

คำพ้องความ

• ขาบ
• กะทับ

คำลูกกลุ่ม

• ตะขาบทุ่ง (Coracias benghalensis)
• ตะขาบดง (Eurystomus orientalis)

คำแปลภาษาอื่น

นกขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Coraciidae

• คำเมือง: ᨠᨳᩣ᩠ᨷ (กถาบ)