มัก

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง มัก, ภาษาลาว ມັກ (มัก), ภาษาไทลื้อ ᦙᧅ (มัก), ภาษาไทใหญ่ မၵ်ႉ (มั๎ก)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มัก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mák
	ราชบัณฑิตยสภา	mak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mak̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		มรรค มัคค์

คำกริยา

มัก (คำอาการนาม การมัก)

1. ชอบ, พอใจ

คำกริยาวิเศษณ์

มัก

1. โดยมาก, ค่อนข้าง, เนือง ๆ

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mak˦˥/

คำกริยา

มัก (คำอาการนาม ก๋ารมัก หรือ ก๋านมัก)

1. (อกรรม, สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩢ᩠ᨠ (มัก)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມັກ (มัก)

คำกริยา

มัก (อาการนาม การมัก)

1. รัก, ชอบ, พอใจ

คำพ้องความ

• ฮัก