ᨾᩢ᩠ᨠ
ภาษาเขิน
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มลัก หรือ มัก, ภาษาอีสาน มัก, ภาษาลาว ມັກ (มัก), ภาษาคำเมือง ᨾᩢ᩠ᨠ (มัก), ภาษาไทลื้อ ᦙᧅ (มัก), ภาษาไทดำ ꪣꪰꪀ (มัก), ภาษาไทขาว ꪝꪰꪀ, ภาษาไทใหญ่ မၵ်ႉ (มั๎ก), ภาษาไทใต้คง ᥛᥐ (มัก)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /mak˦˩/
คำกริยา
[แก้ไข]ᨾᩢ᩠ᨠ (มัก) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩢ᩠ᨠ หรือ ᨣ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨾᩢ᩠ᨠ)
คำพ้องความ
[แก้ไข]ชอบ
อ้างอิง
[แก้ไข]- ᨩᩣ᩠ᨿᨪᩮᨩᩮ᩠ᨾ. (n.d.). ᩋᨽᩥᨵᩤᨶᩈᩢ᩠ᨷᩅᩰᩉᩣ᩠ᩁᨸᩖᩯᨽᩣᩈᩣᨡᩨ᩠ᨶ.
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (ถอดอักษรและถอดเสียง) มัก
รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย มลัก หรือ มัก, ภาษาอีสาน มัก, ภาษาลาว ມັກ (มัก), ภาษาเขิน ᨾᩢ᩠ᨠ (มัก), ภาษาไทลื้อ ᦙᧅ (มัก), ภาษาไทดำ ꪣꪰꪀ (มัก), ภาษาไทขาว ꪣꪰꪀ, ภาษาไทใหญ่ မၵ်ႉ (มั๎ก), ภาษาไทใต้คง ᥛᥐ (มัก)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /mak˦˥/
คำกริยา
[แก้ไข]ᨾᩢ᩠ᨠ (มัก) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩢ᩠ᨠ หรือ ᨣᩤᩴᨾᩢ᩠ᨠ หรือ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨾᩢ᩠ᨠ)
อ้างอิง
[แก้ไข]- พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.