ลิเก

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์		ลิ-เก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lí-gee
	ราชบัณฑิตยสภา	li-ke
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/li˦˥.keː˧/^{(สัมผัส)}

ลิเก

ลิเก

(ภาษาปาก, สแลง) ใช้คำ หรูหรา หรือใช้ความ เปรียบ มาก เกิน ความจำเป็น จน ฟัง ดู เชย
ท่าทางก็ไม่เชย แต่ทำไมพูดจาลิเกจัง
(ภาษาปาก, สแลง) พูด เพ้อเจ้อ เลื่อนลอย
งานกระจอกแบบนี้เขาจะยกขบวนนักร้องดังมาร้องเพลงเชียวรึ พูดลิเกไปได้
(ภาษาปาก, สแลง) แต่งตัว ให้หรูหราเกินพอดีจนดูเชย
จะไปงานทำบุญแค่นี้ก็ใส่เพชรเต็มตัว ลิเกจัง