เปรียบ

ภาษาไทย

มาจากภาษาเขมร ប្រៀប (เปรียบ, "เทียบเคียงกัน")

การแบ่งพยางค์		เปฺรียบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bprìiap
	ราชบัณฑิตยสภา	priap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pria̯p̚˨˩/^{(สัมผัส)}

เปรียบ (คำอาการนาม การเปรียบ)

เอา สิ่ง หนึ่ง เข้า มา เทียบ กับ อีกสิ่งหนึ่งเพื่อ ให้เห็น ว่า ใกล้กัน เสมอกัน หรือ ผิดกัน, ถ้าเอามาเทียบกันดูแล้ว ฝ่ายที่มีภาษีกว่า เรียกว่า ได้เปรียบ ฝ่ายที่เป็นรอง เรียกว่า เสียเปรียบ, ถ้าจะเอาฝ่ายตนให้มีภาษีข้างเดียว เรียกว่า เอาเปรียบ