วัด

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		วัด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wát
	ราชบัณฑิตยสภา	wat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/wat̚˦˥/(ส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		วรรช วรรชย์ วรรษ วัจฉ์ วัจน์ วัช วัชฌ์ วัฏ วัฒน์ วัต วัตถ์ วัตร วัติ วัทน์ วัสตร์ วัสน์

รากศัพท์ 1

จากภาษาเขมร វត្ត (วตฺต); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩅᩢ᩠ᨯ (วัด), ภาษาลาว ວັດ (วัด), ภาษาไทลื้อ ᦞᧆ (วัด), ภาษาไทใหญ่ ဝတ်ႉ (วั๎ต)

คำนาม

วัด (คำลักษณนาม แห่ง)

1. สถานที่ทางศาสนา โดยปรกติมีโบสถ์ วิหาร และที่อยู่ของสงฆ์หรือนักบวชเป็นต้น

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ວັດ (วัด)

คำกริยา

วัด (คำอาการนาม การวัด)

1. ตวัดขึ้น

   วัดเบ็ด

2. เหวี่ยงแขนหรือขาไปโดยแรง

   นอนดิ้นวัดแขนวัดขา

รากศัพท์ 3

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ວັດ (วัด); เทียบภาษาเขมร វាស់ (วาส̍)

คำกริยา

วัด (คำอาการนาม การวัด)

1. (สกรรม) สอบขนาดหรือปริมาณของสิ่งต่าง ๆ เช่นวัดส่วนยาว ส่วนกว้าง ส่วนสูง หรือความรู้เป็นต้น

คำแปลภาษาอื่น

สอบขนาดหรือปริมาณ

• ขืน: ᨴᩯ᩠ᨠ (แทก), ᩅᩢ᩠ᨯ (วัด)
• จีน:

  จีนกลาง: 測量 (zh), 测量 (zh) (cèliáng)

• ไทลื้อ: ᦶᦑᧅ (แทก)

• ไทใหญ่: တႅၵ်ႈ (shn) (แต้ก), တိူင်း (shn) (เติ๊ง)
• ลาว: ວັດ (lo) (วัด), ແທກ (lo) (แทก)
• อังกฤษ: measure (en) (เมเฌอร์)

ภาษาเลอเวือะตะวันออก

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /wat/

คำกริยา

วัด

1. ขว้าง