วัด

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ว.ด., วดี, วิด, และ วืด

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์วัด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงwát
ราชบัณฑิตยสภาwat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/wat̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมรกลาง វត្ត (วตฺต), វត (วต), វ័ត (วัต), វត្យ (วตฺย), វត្រ (วตฺร), វត្ថ (วตฺถ), -វាត (-วาต, พุทธศาสนสถาน); เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับภาษาเขมรเก่า វត្ត៑ (วตฺตฺ, ล้อมรอบ, ปิดล้อม > กำแพงล้อม); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร វត្ត (วตฺต), ภาษาคำเมือง ᩅᩢ᩠ᨯ (วัด), ภาษาลาว ວັດ (วัด), ภาษาไทลื้อ ᦞᧆ (วัด), ภาษาไทใหญ่ ဝတ်ႉ (วั๎ต)

คำนาม[แก้ไข]

วัด (คำลักษณนาม แห่ง)

  1. สถานที่ทางศาสนา โดยปรกติมีโบสถ์ วิหาร และที่อยู่ของสงฆ์หรือนักบวชเป็นต้น, ในไทยมักหมายถึงวัดของศาสนาพุทธ

คำพ้องความ[แก้ไข]

ดูที่ อรรถาภิธาน:วัด
คำสืบทอด[แก้ไข]
  • อังกฤษ: wat
  • มาเลเซีย: wat
  • มลายูแบบปัตตานี: واء / วะ
  • อูรักลาโวยจ: วัยจ

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

วัด (คำอาการนาม การวัด)

  1. ตวัดขึ้น
    วัดเบ็ด
  2. เหวี่ยงแขนหรือขาไปโดยแรง
    นอนดิ้นวัดแขนวัดขา

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

เทียบภาษาลาว ວັດ (วัด)

คำกริยา[แก้ไข]

วัด (คำอาการนาม การวัด)

  1. (สกรรม) สอบขนาดหรือปริมาณของสิ่งต่างเช่นวัดส่วนยาว ส่วนกว้าง ส่วนสูง หรือความรู้เป็นต้น
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

ภาษาเลอเวือะตะวันออก[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

วัด

  1. ขว้าง