ขว้าง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ขวาง

ภาษาไทย[แก้ไข]

ขว้าง

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᩅ᩶ᩣ᩠ᨦ (ขว้าง), ภาษาลาว ຂວ້າງ (ขว้าง), ภาษาไทลื้อ ᦩᦱᧂᧈ (ฅฺว่าง), ภาษาจ้วง gveng หรือ gvengh หรือ gvengq, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kvangj หรือ gvengj

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์คฺว่าง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkwâang
ราชบัณฑิตยสภาkhwang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰwaːŋ˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

ขว้าง (คำอาการนาม การขว้าง)

  1. เอี้ยวตัวเบี่ยงแขนไปทางหลังแล้วซัดสิ่งที่อยู่ในมือออกไปโดยแรง

คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

ดูเพิ่ม[แก้ไข]