เขวี้ยง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
แผลงมาจาก ขว้าง; ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง gvengj (แกว้ง)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เคฺวี่ยง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kwîiang |
ราชบัณฑิตยสภา | khwiang | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰwia̯ŋ˥˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
เขวี้ยง (คำอาการนาม การเขวี้ยง)