เขวี้ยง

ภาษาไทย

แผลงมาจาก ขว้าง; ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง gvengj (แกว้ง)

การแบ่งพยางค์		เคฺวี่ยง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kwîiang
	ราชบัณฑิตยสภา	khwiang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰwia̯ŋ˥˩/^{(สัมผัส)}

เขวี้ยง (คำอาการนาม การเขวี้ยง)