แขน

ภาษาไทย

(1) แขน

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *qeːnᴬ; จากภาษาจีนยุคกลาง 肩 (MC ken); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩯ᩠ᨶ (แขน), ภาษาลาว ແຂນ (แขน), ภาษาไทลื้อ ᦶᦃᧃ (แฃน), ภาษาไทดำ ꪵꪄꪙ (แฃน), ภาษาไทใหญ่ ၶႅၼ် (แขน), ภาษาพ่าเก ၵိၺ် (ขิญ์), ภาษาอาหม *𑜁𑜢𑜐𑜫 (*ขิญ์), ภาษาจ้วง gen

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แขน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kɛ̌ɛn
	ราชบัณฑิตยสภา	khaen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰɛːn˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

แขน

1. อวัยวะที่ต่อจากไหล่ทั้ง 2 ข้าง
2. เรียกสิ่งที่ยื่นออกไปจากส่วนใหญ่เหมือนรูปแขน

   แขนเสื้อ

3. เรียกสายเสื้อชั้นในของผู้หญิง

คำพ้องความ

• (1) ราชาศัพท์ - พระพาหา (ตั้งแต่ไหล่ถึงศอก), พระกร (ตั้งแต่ศอกถึงมือ)

คำเกี่ยวข้อง

กางแขน แขนขวา แขนขา แขนซ้าย แขนเสื้อ จับมือถือแขน

ท้องแขน เท้าแขน ปลอกแขน วงแขน หน้าแขน อ้อมแขน

คำแปลภาษาอื่น

(1)

• ลาว : ແຂນ (แขน)
• เยอรมัน : Arm
• อังกฤษ : arm
• อียิปต์ :