แขน
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *qeːnᴬ; จากจีนยุคกลาง 肩 (MC ken); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨡᩯ᩠ᨶ (แขน), ลาว ແຂນ (แขน), ไทลื้อ ᦶᦃᧃ (แฃน), ไทดำ ꪵꪄꪙ (แฃน), ไทใหญ่ ၶႅၼ် (แขน), พ่าเก ၵိၺ် (ขิญ์), อาหม *𑜁𑜢𑜐𑜫 (*ขิญ์), จ้วง gen
เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ upper limp, upper extremity สำหรับความหมาย 1
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | แขน | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɛ̌ɛn |
| ราชบัณฑิตยสภา | khaen | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɛːn˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]แขน
- อวัยวะที่ต่อจากไหล่ทั้ง 2 ข้าง
- เรียกสิ่งที่ยื่นออกไปจากส่วนใหญ่เหมือนรูปแขน
- แขนเสื้อ
- แขนเก้าอี้
- เรียกสายเสื้อชั้นในของผู้หญิง
คำพ้องความ
[แก้ไข]ลูกคำ
[แก้ไข]คำสืบทอด
[แก้ไข]- → ญัฮกุร: แคน
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอังกฤษ/m
- ศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภา
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ไทย entries with incorrect language header
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- th:กายวิภาคศาสตร์