สาย

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สาย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎai
	ราชบัณฑิตยสภา	sai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/saːj˩˩˦/(ส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩣ᩠ᨿ (สาย), ภาษาลาว ສາຍ (สาย̃), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง sai， ภาษาจ้วง sai

คำนาม

สาย

1. เวลาระหว่างเช้ากับเที่ยงประมาณ 9.00 น. ถึง 10.00 น.

   พอสายก็ออกเดินทาง

คำกริยาวิเศษณ์

สาย (คำอาการนาม ความสาย)

1. ช้ากว่าเวลาที่กำหนด, ล่าช้า

   มาทำงานสาย

2. โดยปริยายหมายความว่า พ้นเวลาที่จะแก้ไข, สุดที่จะแก้ไขได้

   เรื่องนี้ทำอะไรไม่ได้ สายเกินไปเสียแล้ว

รากศัพท์ 2

จากภาษาไทดั้งเดิม *saːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩣ᩠ᨿ (สาย), ภาษาลาว ສາຍ (สาย̃), ภาษาไทลื้อ ᦉᦻ (สาย), ภาษาไทใหญ่ သၢႆ (สาย), ภาษาไทใต้คง ᥔᥣᥭᥴ (ส๋าย), ภาษาอ่ายตน ꩬႝ (ไส), ภาษาอาหม 𑜏𑜩 (สย์)， ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง sai， ภาษาจ้วง sai

คำนาม

สาย (คำลักษณนาม สาย)

1. สิ่งที่มีลักษณะเป็นเส้นเป็นแนวยาว

   สายสร้อย

   สายไฟฟ้า

   สายรุ้ง

   สายนาฬิกา

   สายเข็มขัด

2. ทาง, เส้นทาง

   รถไฟสายเหนือ

   รถไฟสายใต้

3. โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

   สายการบิน

   สายการเดินเรือ

   สายงาน

4. ญาติที่สืบมาจากต้นวงศ์หรือต้นสกุลเดียวกัน แล้วแยกเป็นสกุลย่อยออกไป
5. ผู้เข้าไปสืบความลับหรือความเคลื่อนไหวเป็นต้นของอีกฝ่ายหนึ่ง

   ระวังคนใช้เป็นสายให้โจร

คำลักษณนาม

สาย

1. เรียกสิ่งที่เป็นแนวหรือเส้นยาว

   สายสะพาย 2 สาย

   ทาง 3 สาย