เที่ยง
ดูเพิ่ม: เทียง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากจีนยุคกลาง 定 (MC dengH); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง), เขิน ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง), ลาว ທ່ຽງ (ท่ยง), ไทลื้อ ᦵᦑᧂᧈ (เท่ง), ไทใหญ่ တဵင်ႈ (เต้ง), อาหม 𑜄𑜢𑜂𑜫 (ติง์), จ้วงแบบหนง dingh หรือ dingq, จ้วงแบบจั่วเจียง tingq, แสก เถี้ยง
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เที่ยง | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tîiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | thiang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰia̯ŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เที่ยง (คำอาการนาม ความเที่ยง)
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]เที่ยง (คำอาการนาม ความเที่ยง)
- ตรง
- นาฬิกาเดินเที่ยง
- แน่นอน
ลูกคำ
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]เที่ยง
- เรียกเวลากึ่งกลางของกลางวันที่พระอาทิตย์อยู่ตรงศีรษะว่า เที่ยง หรือ เที่ยงวัน ตรงกับ 12 นาฬิกา
- เรียกเวลากึ่งกลางของกลางคืนว่า เที่ยงคืน ตรงกับ 24 นาฬิกา หรือ 0 นาฬิกา