เที่ยง
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาจีนยุคกลาง 定 (MC deŋH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง), ภาษาเขิน ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง), ภาษาลาว ທ່ຽງ (ท่ย͢ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦑᧂᧈ (เท่ง), ภาษาไทใหญ่ တဵင်ႈ (เต้ง), ภาษาอาหม 𑜄𑜢𑜂𑜫 (ติง์), ภาษาจ้วงแบบหนง dingh หรือ dingq, ภาษาแสก เถี้ยง
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เที่ยง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tîiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | thiang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰia̯ŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เที่ยง (คำอาการนาม ความเที่ยง)
- ตรง
- นาฬิกาเดินเที่ยง
- แน่นอน
- สังขารไม่เที่ยง
- ที่สะท้อนตรงกับความเป็นจริง ในคำว่า กระจกเที่ยง
- แน่, แม่นยำ, ในคำว่า มือเที่ยง
คำนาม[แก้ไข]
เที่ยง