ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาเขิน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาจีนยุคกลาง 定 (MC deŋH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เที่ยง, ภาษาคำเมือง ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง), ภาษาลาว ທ່ຽງ (ท่ย͢ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦑᧂᧈ (เท่ง), ภาษาไทใหญ่ တဵင်ႈ (เต้ง), ภาษาอาหม 𑜄𑜢𑜂𑜫 (ติง์), ภาษาจ้วงแบบหนง dingh หรือ dingq, ภาษาแสก เถี้ยง
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /teːŋ˨˨/
- คำพ้องเสียง: ᨲ᩠ᨿ᩵ᨦ (ตย่ง) (ในถิ่นที่มีการออกเสียงอักษรคู่เหมือนกันเมื่อมีไม้หยัก)
คำนาม[แก้ไข]
ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง) (คำอาการนาม ᨣ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ)
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาจีนยุคกลาง 定 (MC deŋH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เที่ยง, ภาษาเขิน ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง), ภาษาลาว ທ່ຽງ (ท่ย͢ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦑᧂᧈ (เท่ง), ภาษาไทใหญ่ တဵင်ႈ (เต้ง), ภาษาอาหม 𑜄𑜢𑜂𑜫 (ติง์), ภาษาจ้วงแบบหนง dingh หรือ dingq, ภาษาแสก เถี้ยง
คำนาม[แก้ไข]
ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง) (คำอาการนาม ᨣᩤᩴᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ หรือ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ)
หมวดหมู่:
- ภาษาเขิน:ยืมจากภาษาจีนยุคกลาง
- ภาษาเขิน:รากศัพท์จากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีคำพ้องเสียง
- คำหลักภาษาเขิน
- คำนามภาษาเขิน
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีอักษรคู่และไม้เอก
- คำคุณศัพท์ภาษาเขิน
- ภาษาคำเมือง:ยืมจากภาษาจีนยุคกลาง
- ภาษาคำเมือง:รากศัพท์จากภาษาจีนยุคกลาง
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทธรรม
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมือง
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมืองในอักษรไทธรรม