เถี้ยง
ดูเพิ่ม: เถียง
ภาษาแสก[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 定 (MC dengH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เที่ยง, ภาษาคำเมือง ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง), ภาษาเขิน ᨴ᩠ᨿ᩵ᨦ (ทย่ง), ภาษาลาว ທ່ຽງ (ท่ย̂ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦑᧂᧈ (เท่ง), ภาษาไทใหญ่ တဵင်ႈ (เต้ง), ภาษาอาหม 𑜄𑜢𑜂𑜫 (ติง์), ภาษาจ้วงแบบหนง dingh หรือ dingq
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เถี้ยง
คำนาม[แก้ไข]
เถี้ยง
- เที่ยง (เวลา)