เหวี่ยง

ภาษาไทย

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ວ່ຽງ (ว่ย̂ง)

การแบ่งพยางค์		เหฺวี่ยง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wìiang
	ราชบัณฑิตยสภา	wiang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/wia̯ŋ˨˩/^{(สัมผัส)}

เหวี่ยง (คำอาการนาม การเหวี่ยง)