เหวี่ยง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับลาว ວ່ຽງ (ว่‍ยง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เหฺวี่ยง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wìiang
	ราชบัณฑิตยสภา	wiang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/wia̯ŋ˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

เหวี่ยง (คำอาการนาม การเหวี่ยง)

1. ซัดเบี่ยงไป