กว้าง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: กวาง, กว่าง, และ กว๋าง

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

จากภาษาจีนยุคกลาง (MC kwangX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠ᩠ᩅ᩶ᩣ᩠ᨦ (กว้าง), ภาษาลาว ກວ້າງ (กว้าง), ภาษาไทลื้อ ᦦᦱᧂᧉ (กฺว้าง), ภาษาไทใหญ่ ၵႂၢင်ႈ (กฺว้าง), ภาษาพ่าเก ကင် (กง์), ภาษาอาหม 𑜀𑜤𑜨𑜂𑜫 (กุอ̂ง์), 𑜀𑜨𑜂𑜫 (กอ̂ง์), หรือ 𑜀𑜂𑜫 (กง์), ภาษาปู้อี gvaangs, ภาษาจ้วง gvangq; เทียบภาษาสุ่ย faangc, ภาษาต้งใต้ kuangt

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์กฺว้าง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgwâang
ราชบัณฑิตยสภาkwang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kwaːŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

กว้าง

  1. ด้านสั้นที่คู่กับด้านยาว

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

กว้าง (คำอาการนาม ความกว้าง)

  1. ไม่แคบ, แผ่ออกไป

คำประสม[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

กว้าง (คำอาการนาม กำกว้าง or ความกว้าง)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠ᩠ᩅ᩶ᩣ᩠ᨦ (กว้าง)