แผ่
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับลาว ແຜ່ (แผ่), ไทลื้อ ᦶᦕᧈ (แผ่), ไทใหญ่ ၽႄႇ (แผ่), อาหม 𑜇𑜦𑜧 (เผ), จ้วงแบบจั่วเจียง peh (แพ่-แผ่)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | แผ่ | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pɛ̀ɛ |
| ราชบัณฑิตยสภา | phae | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰɛː˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]แผ่ (คำอาการนาม การแผ่)
- คลี่ขยายกระจายออกไปให้มีลักษณะแบนราบหรือกว้างกว่าเดิม หรืออาการอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
- แผ่อาณาเขต
- แผ่หาง
- ให้
- แผ่ส่วนบุญ