แผ่

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແຜ່ (แผ่), ภาษาไทลื้อ ᦶᦕᧈ (แผ่), ภาษาไทใหญ่ ၽႄႇ (แผ่), ภาษาอาหม 𑜇𑜦𑜧 (เผ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แผ่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pɛ̀ɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	phae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰɛː˨˩/

คำกริยา

แผ่ (คำอาการนาม การแผ่)

1. คลี่ขยายกระจายออกไปให้มีลักษณะแบนราบหรือกว้างกว่าเดิม หรืออาการอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงเช่นนั้น

   แผ่อาณาเขต

   แผ่หาง

2. ให้

   แผ่ส่วนบุญ