กวาง

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *kwɯəŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠ᩠ᩅᩣ᩠ᨦ (กวาง), ภาษาลาว ກວາງ (กวาง), ภาษาไทดำ ꪀꪫꪱꪉ (กวาง), ภาษาไทใหญ่ ၵႂၢင် (กฺวาง), ภาษาไทใต้คง ᥐᥣᥒ (กาง), ภาษาอาหม 𑜀𑜝𑜨𑜂𑜫 (กฺลอ̂ง์), ภาษาจ้วง gvang (กวาง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กฺวาง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gwaang
	ราชบัณฑิตยสภา	kwang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kwaːŋ˧/(ส)

คำนาม

กวาง

1. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิดหนึ่ง, กวางป่า (คำลักษณนาม ตัว)
2. ชื่อปลางัวบางชนิด

คำพ้องความ

• (1) หริณะ, มิค, มิคะ, มฤค

คำแปลภาษาอื่น

สัตว์เคี้ยวเอื้องชนิดหนึ่ง

• จีน:

  จีนกลาง: 鹿 (zh) (lù)

• ไทใหญ่: ၵႂၢင် (shn) (กฺวาง)

• ลาว: ກວາງ (lo) (กวาง)
• อังกฤษ: deer (en) (เดียร์)

ภาษาปักษ์ใต้

คำนาม

กวาง

1. กว้าง

อ้างอิง

• “กวาง” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 7