กวาง

ดูเพิ่ม: กว่าง, กว้าง, และ กว๋าง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kwɯəŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠ᩠ᩅᩣ᩠ᨦ (กวาง), ลาว ກວາງ (กวาง), ไทลื้อ ᦦᦱᧂ (กฺวาง), ไทดำ ꪀꪫꪱꪉ (กวาง), ไทขาว ꪀꪫꪱꪉ, ไทแดง ꪀꪫꪱꪉ, ไทใหญ่ ၵႂၢင် (กฺวาง), ไทใต้คง ᥐᥣᥒ (กาง), พ่าเก ကင် (กง์), อาหม 𑜀𑜤𑜨𑜂𑜫 (กุอ̂ง์), จ้วง gvang, จ้วงแบบหนง gvang

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กฺวาง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gwaang
	ราชบัณฑิตยสภา	kwang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kwaːŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

กวาง

1. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิดหนึ่ง, กวางป่า (คำลักษณนาม ตัว)
2. ชื่อปลางัวบางชนิด

คำพ้องความ

• (1) หริณะ, มิค, มิคะ, มฤค

คำแปลภาษาอื่น

สัตว์เคี้ยวเอื้องชนิดหนึ่ง

• จีน:

  จีนกลาง: 鹿 (zh) (lù)

• ดัตช์: hert (nl) ก. (แฮร์ต)
• ไทใหญ่: ၵႂၢင် (shn) (กฺวาง)
• ลาว: ກວາງ (lo) (กวาง)
• อังกฤษ: deer (en) (เดียร์)

ภาษาปักษ์ใต้

คำนาม

กวาง

1. กว้าง

อ้างอิง

• “กวาง” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 7