ไล่

ดูเพิ่ม: ไล้

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไล่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lâi
	ราชบัณฑิตยสภา	lai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/laj˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *lajᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໄລ່ (ไล่), ภาษาคำเมือง ᩃᩱ᩵ (ไล่), ภาษาเขิน ᩃᩱ᩵ (ไล่), ภาษาไทลื้อ ᦺᦟᧈ (ไล่), ภาษาไทขาว ꪼꪩꫀ, ภาษาอาหม 𑜎𑜩 (ลย์), ภาษาจ้วง laeh

คำกริยา

ไล่ (คำอาการนาม การไล่)

1. ตามไปติด ๆ เพื่อให้ทันหรือเพื่อกระทำอย่างใดอย่างหนึ่ง

   ไล่ยิง

   ไล่กัด

   ไล่ขวิด

   ไล่จิก

2. ขับ, มักใช้เข้าคู่กันเป็น ไล่ขับ หมายความว่า บังคับให้ออกไปให้พ้น, บังคับให้ไปหรือให้ออกจากที่เดิม

   ไล่ควายเข้าคอก

   ไล่คนออกจากบ้าน

3. ต้อนให้จนมุม

   เอาม้าและเรือไล่ขุน

4. สอบดูลำดับก่อนหลังเพื่อทบทวนความรู้ความจำเป็นต้น

   เรียกนักเรียนมาไล่แบบ

รากศัพท์ 2

คำนาม

ไล่

1. ไม้ต่าง ๆ เรียกว่า ไม้ไล่

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /laj˦˨/

คำกริยา

ไล่ (คำอาการนาม ก๋ารไล่ หรือ ก๋านไล่)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩱ᩵ (ไล่)