ต้อน
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕ້ອນ (ต้อน), ภาษาไทดำ ꪔ꫁ꪮꪙ (ต้อน)，ภาษาจ้วง donj (ต้อน)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ต้อน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtɔ̂ɔn |
| ราชบัณฑิตยสภา | ton | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tɔːn˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
ต้อน (คำอาการนาม การต้อน)
- สกัดกั้นให้ไปตามที่ต้องการ, ไล่ไปโดยวิธีกันไม่ให้แตกฝูง
- ต้อนควายเข้าคอก
- ดักหน้าดักหลัง
- รำต้อน
- (ในเชิงเปรียบเทียบ) กิริยาอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
- ต้อนเข้ามุม
- ต้อนให้จนมุม
คำนาม[แก้ไข]
ต้อน
- เครื่องมือจับสัตว์น้ำตามริมฝั่งชนิดหนึ่ง ใช้เฝือกกั้นเป็นคอก 3 ด้าน ด้านหนึ่งมีประตูเปิดปิดได้ ในคอกสะด้วยกิ่งไม้เพื่อล่อให้ปลาเข้าอยู่, กะต้ำ ก็ว่า
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ต้อน (คำอาการนาม การต้อน)