ไผ่
ดูเพิ่ม: ไผ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *prajᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໄຜ່ (ไผ่), ภาษาตั่ย phầy
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ไผ่ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pài |
ราชบัณฑิตยสภา | phai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰaj˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ไผ่