ดัง

ดูเพิ่ม: ดง, ดั่ง, ดั้ง, ดึง, ดึ่ง, ดึ๋ง, และ ดูง

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• ดงง (เลิกใช้)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ดัง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dang
	ราชบัณฑิตยสภา	dang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/daŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɗaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨯᩢ᩠ᨦ (ดั‍ง), ลาว ດັງ (ดัง), ไทลื้อ ᦡᧂ (ดัง), ไทใหญ่ လင်/ၼင် (ลัง/นัง) (ในคำ ၶူႈလင်/ၶူႈၼင် (ขู้ลัง/ขู้นัง)), ไทใต้คง ᥘᥒ (ลัง), อ่ายตน ဒင် (ดง์) หรือ ꩫင် (นง์), อาหม 𑜓𑜂𑜫 (ดง์) หรือ 𑜃𑜂𑜫 (นง์), ปู้อี ndangl, จ้วง ndaeng, จ้วงแบบจั่วเจียง ndaeng (ดัง-จมูก)

รูปแบบอื่น

• ดั้ง

คำนาม

ดัง

1. (โบราณ, ร้อยกรอง) ดั้ง, จมูก

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɗaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกัยจ้วง ndaeng

คำคุณศัพท์

ดัง (คำอาการนาม ความดัง)

1. เกิดเสียงขึ้นหรือทำให้เสียงเกิดขึ้นอย่างแรง

   กลองดัง

   เสียงดัง

2. (ภาษาปาก) มีชื่อเสียง

   นักร้องดัง

   นักการเมืองคนดัง

3. (ภาษาปาก) เป็นที่รู้จักหรือโจษขานกันทั่วไป

   ละครเรื่องนี้ดังมาก

   ข่าวดัง

คำกริยาวิเศษณ์

ดัง (คำอาการนาม ความดัง)

1. ทำให้เสียงบังเกิดขึ้นอย่างแรง

   พูดดัง

รากศัพท์ 3

รูปแบบอื่น

• ดั่ง

คำบุพบท

ดัง

1. เช่น, อย่าง, ราวกับ, คล้าย, เหมือน

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /daŋ˧˧/

คำกริยา

ดัง (คำอาการนาม ก๋ารดัง หรือ ก๋านดัง)

1. รูปแบบอื่นของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดั‍ง)

คำนาม

ดัง

1. รูปแบบอื่นของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดั‍ง)

คำคุณศัพท์

ดัง (คำอาการนาม กำดัง หรือ ความดัง)

1. รูปแบบอื่นของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดั‍ง)

ภาษาญ้อ

คำนาม

ดัง

1. จมูก

ภาษาอีสาน

คำนาม

ดัง

1. จมูก

ลูกคำ

• ซานดัง
• ดังงง
• ดังงวง
• ดังเหีน