ดัง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ดัง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dang
	ราชบัณฑิตยสภา	dang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/daŋ˧/

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɗaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ດັງ (ดัง), ภาษาไทลื้อ ᦡᧂ (ดัง)

รูปแบบอื่น

• ดั้ง

คำนาม

ดัง

1. (ร้อยกรอง) ดั้ง, จมูก

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

ดัง (คำอาการนาม ความดัง)

1. เกิดเสียงขึ้นหรือทำให้เสียงเกิดขึ้นอย่างแรง

   กลองดัง

   เสียงดัง

2. (ภาษาปาก) มีชื่อเสียง

   นักร้องดัง

   นักการเมืองคนดัง

3. (ภาษาปาก) เป็นที่รู้จักหรือโจษขานกันทั่วไป

   ละครเรื่องนี้ดังมาก

   ข่าวดัง

คำกริยาวิเศษณ์

ดัง (คำอาการนาม ความดัง)

1. ทำให้เสียงบังเกิดขึ้นอย่างแรง

   พูดดัง

รากศัพท์ 3

รูปแบบอื่น

• ดั่ง

คำบุพบท

ดัง

1. เช่น, อย่าง, ราวกับ, คล้าย, เหมือน

ภาษาคำเมือง

คำกริยา

ดัง (คำอาการนาม ก๋ารดัง)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง)

คำนาม

ดัง

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง)

คำคุณศัพท์

ดัง (คำอาการนาม ฅวามดัง)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง)

ภาษาอีสาน

คำนาม

ดัง

1. จมูก

คำเกี่ยวข้อง

• ดังโม
• ดังแหมบ
• ดังเหีน
• ดังงง
• ดังงวง