ดัง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ดัง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dang
	ราชบัณฑิตยสภา	dang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/daŋ˧/(ส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɗaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง), ภาษาลาว ດັງ (ดัง), ภาษาไทลื้อ ᦡᧂ (ดัง), ภาษาไทใหญ่ လင်/ၼင် (ลัง/นัง) (ในคำ ၶူႈလင်/ၶူႈၼင် (ขู้ลัง/ขู้นัง)), ภาษาไทใต้คง ᥘᥒ (ลัง), ภาษาอ่ายตน ဒင် (ดง์) หรือ ꩫင် (นง์), ภาษาอาหม 𑜓𑜂𑜫 (ดง์) หรือ 𑜃𑜂𑜫 (นง์), ภาษาปู้อี ndangl, ภาษาจ้วง ndaeng

รูปแบบอื่น

• ดั้ง

คำนาม

ดัง

1. (โบราณ, ร้อยกรอง) ดั้ง, จมูก

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

ดัง (คำอาการนาม ความดัง)

1. เกิดเสียงขึ้นหรือทำให้เสียงเกิดขึ้นอย่างแรง

   กลองดัง

   เสียงดัง

2. (ภาษาปาก) มีชื่อเสียง

   นักร้องดัง

   นักการเมืองคนดัง

3. (ภาษาปาก) เป็นที่รู้จักหรือโจษขานกันทั่วไป

   ละครเรื่องนี้ดังมาก

   ข่าวดัง

คำกริยาวิเศษณ์

ดัง (คำอาการนาม ความดัง)

1. ทำให้เสียงบังเกิดขึ้นอย่างแรง

   พูดดัง

รากศัพท์ 3

รูปแบบอื่น

• ดั่ง

คำบุพบท

ดัง

1. เช่น, อย่าง, ราวกับ, คล้าย, เหมือน

ภาษาคำเมือง

คำกริยา

ดัง (คำอาการนาม ก๋ารดัง หรือ ก๋านดัง)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง)

คำนาม

ดัง

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง)

คำคุณศัพท์

ดัง (คำอาการนาม กำดัง หรือ ความดัง)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง)

ภาษาญ้อ

คำนาม

ดัง

1. จมูก

ภาษาอีสาน

คำนาม

ดัง

1. จมูก

คำเกี่ยวข้อง

• ดังโม
• ดังแหมบ
• ดังเหีน
• ดังงง
• ดังงวง