ndaeng

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɗaŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ดัง หรือ ดั้ง, ภาษาคำเมือง ᨯᩢ᩠ᨦ (ดัง), ภาษาลาว ດັງ (ดัง), ภาษาไทลื้อ ᦡᧂ (ดัง), ภาษาไทใหญ่ လင်/ၼင် (ลัง/นัง) (ในคำ ၶူႈလင်/ၶူႈၼင် (ขู้ลัง/ขู้นัง)), ภาษาไทใต้คง ᥘᥒ (ลัง), ภาษาอ่ายตน ဒင် (ดง์) หรือ ꩫင် (นง์), ภาษาอาหม 𑜓𑜂𑜫 (ดง์) หรือ 𑜃𑜂𑜫 (นง์), ภาษาปู้อี ndangl

การออกเสียง

• (จ้วงมาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ɗaŋ˨˦/
• เลขวรรณยุกต์: ndaeng¹
• การแบ่งพยางค์: ndaeng
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): ดัง^{จัตวา}

คำนาม

ndaeng (สือดิบ 登, อักขรวิธี 1957–1982 ƌəŋ)

1. จมูก, ดั้ง