ดง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ดง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dong
	ราชบัณฑิตยสภา	dong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/doŋ˧/(ส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɗoŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨯᩫ᩠ᨦ (ด็ง), ภาษาเขิน ᨯᩫ᩠ᨦ (ด็ง), ภาษาลาว ດົງ (ด็ง), ภาษาไทลื้อ ᦷᦡᧂ (โดง), ภาษาไทใหญ่ လူင် (ลูง), ภาษาไทใต้คง ᥘᥨᥒ (โลง), ภาษาอาหม 𑜃𑜤𑜂𑜫 (นุง์) หรือ 𑜓𑜤𑜂𑜫 (ดุง์), ภาษาปู้อี ndongl, ภาษาจ้วง ndoeng, ภาษาจ้วงแบบหนง ndoang; เทียบภาษาสุ่ย qdongl, ภาษาต้งใต้ longl

คำนาม

ดง

1. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นหนาแน่น

   ขึ้นเป็นดง

2. ที่ซึ่งมีต้นไม้อย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นหนาแน่น

   ดงกล้วย

3. โดยปริยายเรียกสถานที่ที่มีคนหรือสัตว์เป็นต้นประเภทเดียวกันรวมอยู่ด้วยกันมาก ๆ

   ดงผู้ร้าย

   ดงเสือ

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ดง (คำอาการนาม การดง)

1. เอาหม้อข้าวที่เช็ดน้ำข้าวแล้วขึ้นตั้งไฟอ่อน ๆ เพื่อให้ระอุ

ภาษาคำเมือง

คำนาม

ดง

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨯᩫ᩠ᨦ (ด็ง)