หม้อ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ม่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mɔ̂ɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	mo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mɔː˥˩/(สัมผัส)
ไฟล์เสียง

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmoːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩬᩴ᩶ (หมอํ้), ภาษาลาว ໝໍ້ (หมํ้), ภาษาไทลื้อ ᦖᦸᧉ (หฺม้อ̂), ภาษาไทดำ ꪢꪷ꫁ (หฺมํ้), ภาษาไทใหญ่ မေႃႈ (ม้อ̂), ภาษาอาหม 𑜉𑜦𑜡 (มอ̂), ภาษาจ้วง moj, ภาษาแสก ม̂อ

คำนาม

หม้อ

1. ภาชนะประเภทหนึ่ง มีรูปทรงต่าง ๆ สำหรับใส่ของหรือใช้งานบางอย่าง, เรียกตามสิ่งที่ใช้ทำ สิ่งที่บรรจุ หรือตามวัตถุประสงค์ที่ใช้สอย

   หม้อดิน

   หม้อทองเหลือง

   หม้ออะลูมิเนียม

   หม้อข้าว

   หม้อน้ำมนตร์

   หม้อตุ๋น

   หม้อนึ่ง

2. (ภาษาปาก) อวัยวะเพศหญิง

คำแปลภาษาอื่น

ภาชนะประเภทหนึ่ง

• ไทใหญ่: မေႃႈ (shn) (ม้อ̂)
• ลาว: ໝໍ້ (lo) (หมํ้)

• อังกฤษ: pot (en) (พอต), kettle (en) (เคทเทิล), crock (en) (ครอก), bowl (en) (โบว์ล)

คำลักษณนาม

หม้อ

1. ใช้เรียกหม้อแปลงไฟฟ้าและหม้อไฟ

รากศัพท์ 2

เป็นไปได้ว่าตัดมาจาก ตีหม้อ (“มีเพศสัมพันธ์”)

คำกริยา

หม้อ

1. (ภาษาปาก) จีบผู้หญิง

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mɔː˦˦ʔ/

คำนาม

หม้อ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩉ᩠ᨾᩬᩴ᩶ (หมอํ้)