ไฟ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไฟ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fai
	ราชบัณฑิตยสภา	fai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/faj˧/(ส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *wɤjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼᩱ (ไฟ), ภาษาลาว ໄຟ (ไฟ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦝ (ไฟ), ภาษาไทดำ ꪼꪡ (ไฟ), ภาษาไทใหญ่ ၽႆး (ไผ๊) หรือ ၾႆး (ไฝ๊), ภาษาไทใต้คง ᥜᥭᥰ (ฝั๊ย), ภาษาจ้วง feiz, ภาษาปู้อี fix, ภาษาแสก วี๊; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *vəːjᴬ²

คำนาม

ไฟ

1. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง 4 คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม
2. ผลจากปฏิกิริยาเคมีซึ่งก่อให้เกิดความร้อน แสงสว่าง และเปลว คือ กลุ่มแก๊สที่กำลังลุกไหม้ ทำให้ไหม้สิ่งต่าง ๆ ได้
3. ไฟฟ้า

   ไฟสว่าง

   สายไฟ

4. โดยปริยายหมายถึง ความเดือดร้อน

   ตอนนี้บ้านเมืองกำลังเป็นไฟ

คำลักษณนาม

ไฟ

1. ผ่านการอยู่ไฟมาแล้ว

   สามไฟ

   อยู่ไฟมาแล้ว 3 ครั้ง

คำพ้องความ

ดูที่ อรรถาภิธาน:ไฟ

คำแปลภาษาอื่น

ดูที่ ไฟ/คำแปลภาษาอื่น

รากศัพท์ 2

จากภาษาอังกฤษ phi, จากภาษาละตินยุคปลาย phi, จากภาษากรีกโบราณ φεῖ

คำนาม

ไฟ

1. อักษรกรีก Φ/φ, ฟี หรือ ฟาย ก็เรียก