ไฟ

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *wɤjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼᩱ (ไฟ), ภาษาลาว ໄຟ (ไฟ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦝ (ไฟ), ภาษาไทดำ ꪼꪡ (ไฟ), ภาษาไทใหญ่ ၽႆး (ไผ๊) หรือ ၾႆး (ไฝ๊), ภาษาไทใต้คง ᥜᥭᥰ (ฝั๊ย), ภาษาจ้วง feiz, ภาษาปู้อี fix, ภาษาแสก วี๊

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไฟ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fai
	ราชบัณฑิตยสภา	fai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/faj˧/

คำนาม

ไฟ

1. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง 4 คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม
2. ผลจากปฏิกิริยาเคมีซึ่งก่อให้เกิดความร้อน แสงสว่าง และเปลว คือ กลุ่มแก๊สที่กำลังลุกไหม้ ทำให้ไหม้สิ่งต่าง ๆ ได้
3. ไฟฟ้า

   ไฟสว่าง

   สายไฟ

4. โดยปริยายหมายถึง ความเดือดร้อน

   ตอนนี้บ้านเมืองกำลังเป็นไฟ

คำลักษณนาม

ไฟ

1. ผ่านการอยู่ไฟมาแล้ว

   สามไฟ

   อยู่ไฟมาแล้ว 3 ครั้ง

คำพ้องความหมาย

ดูที่ อรรถาภิธาน:ไฟ

คำแปลภาษาอื่น

ชื่อธาตุในธาตุทั้ง 4; ผลจากปฏิกิริยาเคมี

• คำเมือง: ᨼᩱ (ไฟ)
• จ้วง: feiz
• ลาว: ໄຟ (lo) (ไฟ)
• อังกฤษ: fire (en)

• ไทดำ: ꪼꪡ (ไฟ)
• ไทลื้อ: ᦺᦝ (ไฟ)
• ไทใต้คง: ᥜᥭᥰ (ฝั๊ย)
• ไทใหญ่: ၽႆး (ไผ๊), ၾႆး (ไฝ๊)

ไฟฟ้า — ให้ดูที่ ไฟฟ้า