ไฟ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไฟ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fai
	ราชบัณฑิตยสภา	fai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/faj˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *wɤjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼᩱ (ไฟ), ภาษาลาว ໄຟ (ไฟ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦝ (ไฟ), ภาษาไทดำ ꪼꪡ (ไฟ), ภาษาไทใหญ่ ၽႆး (ไผ๊) หรือ ၾႆး (ไฝ๊), ภาษาไทใต้คง ᥜᥭᥰ (ฝั๊ย), ภาษาพ่าเก ၸႝ (ผย์), ภาษาอาหม 𑜇𑜩 (ผย์), 𑜇𑜐𑜫 (ผญ์), หรือ 𑜇𑜩𑜤 (ผาย์), ภาษาจ้วง feiz, ภาษาปู้อี fix, ภาษาแสก วี๊; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *vəːjᴬ²

คำนาม

ไฟ

1. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง 4 คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม
2. ผลจากปฏิกิริยาเคมีซึ่งก่อให้เกิดความร้อน แสงสว่าง และเปลว คือ กลุ่มแก๊สที่กำลังลุกไหม้ ทำให้ไหม้สิ่งต่าง ๆ ได้
3. ไฟฟ้า

   หลอดไฟ

   สายไฟ

4. (ในเชิงเปรียบเทียบ) ความเดือดร้อน

   ตอนนี้บ้านเมืองกำลังเป็นไฟ

คำแปลภาษาอื่น

ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง 4

• คำเมือง: ᨼᩱ (nod) (ไฟ)
• ดัตช์: vuur (nl) ก. (วือร์)
• ไทดำ: ꪼꪡ (blt) (ไฟ)
• ไทใหญ่: ၽႆး (shn) (ไผ๊)
• ฟรีเชียตะวันตก: fjoer (fy) ก. (ฟยัวร์)
• ลาว: ໄຟ (lo) (ไฟ)
• สเปน: fuego (es) ช. (ฟูเวโก)
• อังกฤษ: fire (en) (ฟาเยอร์)

คำลักษณนาม

ไฟ

1. ผ่านการอยู่ไฟมาแล้ว

   สามไฟ

   อยู่ไฟมาแล้ว 3 ครั้ง

คำพ้องความ

ดูที่ อรรถาภิธาน:ไฟ

คำแปลภาษาอื่น

ดูที่ ไฟ/คำแปลภาษาอื่น

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ phi, จาก, จากภาษากรีกโบราณ φεῖ (pheî)

คำนาม

ไฟ

1. อักษรกรีก Φ/φ, ฟี หรือ ฟาย ก็เรียก

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /faj˧˧/

คำนาม

ไฟ (ต้องการถอดอักษร)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨼᩱ (ไฟ)