ไฟ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *wɤjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼᩱ (ไฟ), ภาษาลาว ໄຟ (ไฟ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦝ (ไฟ), ภาษาไทดำ ꪼꪡ (ไฟ), ภาษาไทใหญ่ ၽႆး (ไผ๊) หรือ ၾႆး (ไฝ๊), ภาษาไทใต้คง ᥜᥭᥰ (ฝั๊ย), ภาษาจ้วง feiz, ภาษาปู้อี fix, ภาษาแสก วี๊
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ไฟ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fai |
| ราชบัณฑิตยสภา | fai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /faj˧/ | |
คำนาม[แก้ไข]
ไฟ
- ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง 4 คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม
- ผลจากปฏิกิริยาเคมีซึ่งก่อให้เกิดความร้อน แสงสว่าง และเปลว คือ กลุ่มแก๊สที่กำลังลุกไหม้ ทำให้ไหม้สิ่งต่าง ๆ ได้
- ไฟฟ้า
- ไฟสว่าง
- สายไฟ
- โดยปริยายหมายถึง ความเดือดร้อน
- ตอนนี้บ้านเมืองกำลังเป็นไฟ
คำลักษณนาม[แก้ไข]
ไฟ
คำพ้องความหมาย[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ไฟ
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ชื่อธาตุในธาตุทั้ง 4; ผลจากปฏิกิริยาเคมี
ไฟฟ้า — ให้ดูที่ ไฟฟ้า
