ไฟ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ไฟ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fai |
ราชบัณฑิตยสภา | fai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /faj˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *wɤjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼᩱ (ไฟ), ภาษาลาว ໄຟ (ไฟ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦝ (ไฟ), ภาษาไทดำ ꪼꪡ (ไฟ), ภาษาไทใหญ่ ၽႆး (ไผ๊) หรือ ၾႆး (ไฝ๊), ภาษาไทใต้คง ᥜᥭᥰ (ฝั๊ย), ภาษาจ้วง feiz, ภาษาปู้อี fix, ภาษาแสก วี๊; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *vəːjᴬ²
คำนาม[แก้ไข]
ไฟ
- ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง 4 คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม
- ผลจากปฏิกิริยาเคมีซึ่งก่อให้เกิดความร้อน แสงสว่าง และเปลว คือ กลุ่มแก๊สที่กำลังลุกไหม้ ทำให้ไหม้สิ่งต่าง ๆ ได้
- ไฟฟ้า
- ไฟสว่าง
- สายไฟ
- โดยปริยายหมายถึง ความเดือดร้อน
- ตอนนี้บ้านเมืองกำลังเป็นไฟ
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง 4
คำลักษณนาม[แก้ไข]
ไฟ
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ไฟ
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
- ดูที่ ไฟ/คำแปลภาษาอื่น
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
จากภาษาอังกฤษ phi, จากภาษาละตินยุคปลาย phi, จากภาษากรีกโบราณ φεῖ
คำนาม[แก้ไข]
ไฟ
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /faj˧˧/
คำนาม[แก้ไข]
ไฟ
- อีกรูปหนึ่งของ ᨼᩱ (ไฟ)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aj
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำลักษณนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาอังกฤษ
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาอังกฤษ
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาละตินยุคปลาย
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษากรีกโบราณ
- ภาษาไทย:ชื่อตัวอักษรกรีก
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียง IPA
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย