ไฟ
ภาษาไทย[แก้]
รากศัพท์[แก้]
จากภาษาไทดั้งเดิม *wɤjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼᩱ (ไฟ), ภาษาลาว ໄຟ (ไฟ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦝ (ไฟ), ภาษาไทดำ ꪼꪡ (ไฟ), ภาษาไทใหญ่ ၽႆး (ไผ๊) หรือ ၾႆး (ไฝ๊), ภาษาไทใต้คง ᥜᥭᥰ (ฝั๊ย), ภาษาจ้วง feiz, ภาษาปู้อี fix, ภาษาแสก วี๊
การออกเสียง[แก้]
| พยางค์ | ไฟ |
|---|---|
| สัทอักษรสากล | /faj˧/ |
คำนาม[แก้]
ไฟ
- ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง 4 คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม
- ผลจากปฏิกิริยาเคมีซึ่งก่อให้เกิดความร้อน แสงสว่าง และเปลว คือ กลุ่มแก๊สที่กำลังลุกไหม้ ทำให้ไหม้สิ่งต่าง ๆ ได้
- ไฟฟ้า
-
ไฟสว่าง
-
สายไฟ
-
- โดยปริยายหมายถึง ความเดือดร้อน
-
ตอนนี้บ้านเมืองกำลังเป็นไฟ
-
คำลักษณนาม[แก้]
ไฟ
คำแปลภาษาอื่น[แก้]
ชื่อธาตุในธาตุทั้ง 4; ผลจากปฏิกิริยาเคมี
ไฟฟ้า — ให้ดูที่ ไฟฟ้า
