คือ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์ gi หรือ gī หรือเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ gi, gui หรือ guī; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน คือ, ภาษาลาว ຄື (คื), ภาษาคำเมือง ᨣᩨ (คื), ภาษาไทดำ ꪅꪳ (ฅึ), ภาษาเขมร គឺ (คื)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | คือ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kʉʉ |
ราชบัณฑิตยสภา | khue | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɯː˧/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
คือ
- เป็น
- โลกคือดาวดวงหนึ่ง
คำสันธาน[แก้ไข]
คือ
ภาษาญัฮกุร[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kʰɯː/
คำกริยา[แก้ไข]
คือ
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɯː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำสันธานภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาญัฮกุรที่มีการออกเสียง IPA
- คำหลักภาษาญัฮกุร
- คำกริยาภาษาญัฮกุร