คอ
ภาษาไทย[แก้]
รูปแบบอื่น[แก้]
- (เลิกใช้) ฅอ
รากศัพท์[แก้]
จากภาษาไทดั้งเดิม *ɣoːᴬ, จากภาษาจีนยุคกลาง 喉 (MC ɦəu); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄໍ (คํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃး (ข๊อ̂), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂) หรือ 𑜁𑜞𑜦𑜡 (ขฺรอ̂), ภาษาจ้วง hoz, ภาษาแสก กฺ๊อ; เทียบภาษาเวียดนาม cổ (โก๋)
การออกเสียง[แก้]
| พยางค์ | คอ |
|---|---|
| สัทอักษรสากล | /kʰɔː˧/ |
คำนาม[แก้]
คอ
- ส่วนของร่างกายที่ต่อศีรษะกับตัว
- ส่วนของภาชนะที่คอดอยู่ระหว่างตัวกับปาก
-
คอหม้อ
-
- เรียกส่วนลำต้นของพรรณไม้วงศ์ปาล์มที่อยู่ระหว่างใบล่างสุดกับยอด
-
คอมะพร้าว
-
คอตาล
-
- โดยปริยายหมายความว่า ความมีใจชอบเสพสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอาจิณ
-
คอเหล้า
-
คอเบียร์
-
คอหนัง
-
คอละคร
-
