ꪁꪷ

ภาษาไทดำ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɣɔːᴬ², จากไทดั้งเดิม *ɣoːᴬ, จากจีนยุคกลาง 喉 (MC huw, “กล่องเสียง; ลำคอ”); ร่วมเชื้อสายกับไทย คอ, คำเมือง ᨤᩬᩴ (ฅอํ), เขิน ᨤᩳ (ฅอ), ลาว ຄໍ (คํ), ไทใหญ่ ၶေႃး (ข๊อ̂), ไทใต้คง ᥑᥨᥝᥰ (โฃ๊ว), พ่าเก ၵေႃ (ขอ̂), อาหม 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂) หรือ 𑜁𑜞𑜦𑜡 (ขฺรอ̂), จ้วง hoz, แสก กฺ๊อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [kɔː˥]
• การแบ่งพยางค์: ꪁꪷ
• สัมผัส: -ɔː

คำนาม

ꪁꪷ (ก̱ํ)

1. คอ