กฺ๊อ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: กอ, กอฺ, กือ, กื๋อ, ก่อ, ก้อ, และ ก๋อ

ภาษาแสก[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɣoːᴬ, จากภาษาจีนยุคกลาง (MC huw, “กล่องเสียง; ลำคอ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย คอ, ภาษาคำเมือง ᨤᩬᩴ (ฅอํ), ภาษาเขิน ᨤᩳ (ฅอ), ภาษาลาว ຄໍ (คํ), ภาษาไทดำ ꪁꪷ (ก̱ํ), ภาษาไทใหญ่ ၶေႃး (ข๊อ̂), ภาษาไทใต้คง ᥑᥨᥝᥰ (โฃ๊ว), ภาษาพ่าเก ၵေႃ (ขอ̂), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂) หรือ 𑜁𑜞𑜦𑜡 (ขฺรอ̂), ภาษาจ้วง hoz

คำนาม[แก้ไข]

กฺ๊อ

  1. คอ