ถูก
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ถูก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tùuk |
| ราชบัณฑิตยสภา | thuk | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰuːk̚˨˩/ | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 觸 (MC t͡ɕʰɨok̚, “สัมผัส, โดน”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨳᩪᨠ (ถูก), ภาษาอีสาน ถืก, ภาษาลาว ຖືກ (ถืก), ภาษาไทลื้อ ᦏᦳᧅᧈ (ถุ่ก), ภาษาเขิน ᨳᩪᨠ (ถูก), ภาษาไทใหญ่ ထုၵ်ႇ (ถุ่ก), ภาษาไทใต้คง ᥗᥧᥐᥴ (ถู๋ก), ภาษาอาหม 𑜌𑜤𑜀𑜫 (ถุก์)
คำกริยา[แก้ไข]
ถูก (คำอาการนาม การถูก)
- โดน, แตะต้อง, สัมผัส
- ถูกเนื้อถูกตัว
- เหมาะกัน, เข้ากัน
- ถูกนิสัย
- ตรงกันกับ
- ถูกกฎหมาย
- ถูกลอตเตอรี่
- เป็นกริยาช่วยแสดงว่าประธานของประโยคเป็นผู้ถูกทำ (มักใช้ในข้อความที่ทำให้ผู้ถูกทำเดือดร้อนหรือไม่พอใจ)
- ถูกเฆี่ยน
- ถูกลงโทษ
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ถูก
คำตรงข้าม[แก้ไข]
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨳᩪᨠ (ถูก), ภาษาอีสาน ถืก, ภาษาลาว ຖືກ (ถืก), ภาษาไทลื้อ ᦏᦳᧅᧈ (ถุ่ก), ภาษาเขิน ᨳᩪᨠ (ถูก), ภาษาจ้วงแบบหนง tuk
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ถูก (คำอาการนาม ความถูก)
