ᦈᦸᧉ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡sɔː˩˧/

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาจีนกลาง 著／著 (zhuó, “ถูก, โดน”) (เป็นความหมายเก่าที่เลิกใช้แล้ว)

คำกริยา

ᦈᦸᧉ (จ้อ̂) (อักษรไทธรรม ᨧᩬᩳ᩶, คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦈᦸᧉ)

1. (จีน) ถูก, โดน, แตะ (วางหน้ากริยา)

   ᦈᦸᧉ ᦈᦳ

   จ้อ̂ จุ

   โดนหลอก

คำกริยาวิเศษณ์

ᦈᦸᧉ (จ้อ̂) (อักษรไทธรรม ᨧᩬᩳ᩶, คำอาการนาม ᦩᦱᧄᦈᦸᧉ)

1. (จีน) ถูก, แม่น, แม่นยำ, อย่างสำเร็จ, ไม่พลาดเป้าที่เล็งไว้หรือสิ่งที่งมหาอยู่

คำบุพบท

ᦈᦸᧉ (จ้อ̂) (อักษรไทธรรม ᨧᩬᩳ᩶)

1. (จีน) ที่, ซึ่ง, คำกำกับนามที่โดนเรื่องร้าย ซึ่งมักแปลเป็นไทยไม่ได้

   ᦖᦱ ᦷᦃᧇ ᦈᦸᧉ ᦅᦳᧃ

   หฺมา โฃบ จ้อ̂ คุน

   หมากัด(ซึ่ง)คน

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาจีนกลาง 桌／桌 (zhuō)

คำนาม

ᦈᦸᧉ (จ้อ̂) (อักษรไทธรรม ᨧᩬᩳ᩶, คำลักษณนาม ᦷᦎ)

1. (จีน) โต๊ะ

รากศัพท์ 3

ยืมมาจากภาษาจีนกลาง 角／角 (jiǎo)

คำนาม

ᦈᦸᧉ (จ้อ̂) (อักษรไทธรรม ᨧᩬᩳ᩶)

1. (จีน) เงินเจี่ยว (10 เจี่ยวเท่ากับ 1 หยวน)