โต๊ะ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โต๊ะ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtó
	ราชบัณฑิตยสภา	to
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/toʔ˦˥/

รากศัพท์ 1

จากภาษาหมิ่นใต้ 桌 (toh); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໂຕະ (โตะ), ภาษาเขมร តុ (ตุ)

คำนาม

โต๊ะ (คำลักษณนาม ตัว หรือ โต๊ะ)

1. สิ่งที่ทำด้วยไม้เป็นต้น พื้นราบ เป็นรูปต่าง ๆ มีขา สำหรับเป็นที่เขียนหนังสือ ตั้งเครื่องบูชา หรือวางสิ่งของต่าง ๆ เรียกชื่อต่าง ๆ ตามวัตถุที่ทำ รูปร่าง หรือวัตถุประสงค์ที่ใช้

   โต๊ะหิน

   โต๊ะมุก

   โต๊ะกลม

   โต๊ะสี่เหลี่ยม

   โต๊ะเขียนหนังสือ

   โต๊ะกินข้าว

รากศัพท์ 2

คำนาม

โต๊ะ (คำลักษณนาม ใบ หรือ ลูก)

1. ภาชนะมีเชิงสูงรูปคล้ายพาน มีพื้นตื้นสำหรับวางหรือใส่สิ่งของ มักทำด้วยโลหะ เช่น เงิน ทองคำ ทองเหลือง, โตก ก็ว่า

รากศัพท์ 3

จากภาษามาเลย์ tok (“ปู่, ตา”), ตัดมาจาก datuk (“ปู่, ตา”)

คำนาม

โต๊ะ

1. บัณฑิต, นักปราชญ์
2. (ศาสนาอิสลาม) ผู้รู้คัมภีร์อัลกุรอานซึ่งเป็นพระคัมภีร์ของศาสนาอิสลาม