เงิน

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) งึน, เง็น, เงีน, เงือน

รากศัพท์

จากภาษาจีนยุคกลาง 銀 (MC ŋˠiɪn), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *ŋul ~ (d-)ŋur; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເງິນ (เงิน), ภาษาไทลื้อ ᦇᦹᧃ (งืน), ภาษาไทใหญ่ ငိုၼ်း (งึ๊น), ภาษาไทดำ ꪹꪉꪷꪙ (เงํน), ภาษาอาหม 𑜂𑜢𑜤𑜃𑜫 (งึน์), ภาษาจ้วง ngaenz

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		เงิ็น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ngən
	ราชบัณฑิตยสภา	ngoen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ŋɤn˧/(ส)

คำนาม

เงิน

1. ธาตุลำดับที่ 47 สัญลักษณ์ Ag เป็นโลหะสีขาว เนื้อค่อนข้างอ่อน หลอมละลายที่ 960.8 องศาเซลเซียส
2. วัตถุที่ใช้วัดราคาในการซื้อขายแลกเปลี่ยนกัน
3. วัตถุที่มีตราของรัฐ ใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย ได้แก่ เหรียญกระษาปณ์และธนบัตร
4. (เศรษฐศาสตร์) วัตถุที่กำหนดให้ใช้เป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนหรือชำระหนี้

คำเกี่ยวข้อง

เงินดาวน์ เงินฝืด เงินเฟ้อ

เงินยวง เงินตรา เงินแป

หมุนเงิน

คำแปลภาษาอื่น

(1) ธาตุเคมี

• สเปน : plata
• อังกฤษ : silver

(2, 3, 4) สื่อกลางในการแลกเปลี่ยน

• ไทใหญ่ : ငိုၼ်း (งึ๊น)
• พม่า : ပိုက်ဆံ (ไปก์ฉํ), ငွေ (งฺเว)
• ลาว : ເງິນ (เงิน)

• สเปน : plata, dinero
• อังกฤษ : money

ภาษาคำเมือง

คำนาม

เงิน

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨦᩮᩥ᩠ᨶ (เงิน)