เงิน
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ŋɯənᴬ⁴, จากจีนเก่า 銀 (OC *ŋrɯn), จากซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *ŋul ~ (d-)ŋur; ร่วมเชื้อสายกับลาว ເງິນ (เงิน), คำเมือง ᨦᩮᩥ᩠ᨶ (เงิน), ไทลื้อ ᦇᦹᧃ (งืน), ไทดำ ꪹꪉꪷꪙ (เงํน), ไทขาว ꪉꪳꪙ, ไทใหญ่ ငိုၼ်း (งึ๊น), ไทใต้คง ᥒᥫᥢᥰ (เง๊อ̂น), พ่าเก ငိုꩫ် (งึน์), อาหม 𑜂𑜢𑜤𑜃𑜫 (งึน์), ปู้อี nganz, จ้วง ngaenz, แสก แญ๊น
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | เงิ็น | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ngən |
| ราชบัณฑิตยสภา | ngoen | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ŋɤn˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เงิน
- (เคมี) ธาตุลำดับที่ 47 สัญลักษณ์ Ag เป็นโลหะสีขาว เนื้อค่อนข้างอ่อน หลอมละลายที่ 960.8 องศาเซลเซียส
- คำพ้องความ: (ในสารประกอบ) ซิลเวอร์; ดูเพิ่ม อรรถาภิธาน:เงิน
- วัตถุที่ใช้วัดราคาในการซื้อขายแลกเปลี่ยนกัน
- วัตถุที่มีตราของรัฐ ใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย ได้แก่ เหรียญกระษาปณ์และธนบัตร
- (เศรษฐศาสตร์) วัตถุที่กำหนดให้ใช้เป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนหรือชำระหนี้
ลูกคำ
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ธาตุเคมี
|
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]เงิน
- รูปแบบอื่นของ ᨦᩮᩥ᩠ᨶ (เงิน)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนเก่า
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɤn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- th:ธาตุเคมี
- th:เศรษฐศาสตร์
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- จีนกลาง terms with redundant transliterations
- แมนจู terms with redundant transliterations
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย