เงิน
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้]
รูปแบบอื่น[แก้]
รากศัพท์[แก้]
จากภาษาจีนยุคกลาง 銀 (MC ŋˠiɪn), จากภาษาจีน-ทิเบตดั้งเดิม *ŋul ~ (d-)ŋur; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເງິນ (เงิน), ภาษาไทลื้อ ᦇᦹᧃ (งืน), ภาษาไทใหญ่ ငိုၼ်း (งึ๊น), ภาษาอาหม 𑜂𑜢𑜤𑜃𑜫 (งึน์), ภาษาจ้วง ngaenz
การออกเสียง[แก้]
| พยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสั้น} |
เงิ็น |
|---|---|
| สัทอักษรสากล | /ŋɤn˧/ |
คำนาม[แก้]
เงิน
- ธาตุลำดับที่ 47 สัญลักษณ์ Ag เป็นโลหะสีขาว เนื้อค่อนข้างอ่อน หลอมละลายที่ 960.8 องศาเซลเซียส
- วัตถุที่ใช้วัดราคาในการซื้อขายแลกเปลี่ยนกัน
- วัตถุที่มีตราของรัฐ ใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย ได้แก่ เหรียญกระษาปณ์และธนบัตร
- (เศรษฐศาสตร์) วัตถุที่กำหนดให้ใช้เป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนหรือชำระหนี้
คำเกี่ยวข้อง[แก้]
คำแปลภาษาอื่น[แก้]
(2, 3, 4) สื่อกลางในการแลกเปลี่ยน
|
