เงิน
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาจีนยุคกลาง 銀 (MC ŋˠiɪn), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *ŋul ~ (d-)ŋur; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເງິນ (เงิน), ภาษาไทลื้อ ᦇᦹᧃ (งืน), ภาษาไทใหญ่ ငိုၼ်း (งึ๊น), ภาษาไทดำ ꪹꪉꪷꪙ (เงํน), ภาษาอาหม 𑜂𑜢𑜤𑜃𑜫 (งึน์), ภาษาจ้วง ngaenz
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสั้น} | เงิ็น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ngən |
| ราชบัณฑิตยสภา | ngoen | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ŋɤn˧/ | |
คำนาม[แก้ไข]
เงิน
- ธาตุลำดับที่ 47 สัญลักษณ์ Ag เป็นโลหะสีขาว เนื้อค่อนข้างอ่อน หลอมละลายที่ 960.8 องศาเซลเซียส
- วัตถุที่ใช้วัดราคาในการซื้อขายแลกเปลี่ยนกัน
- วัตถุที่มีตราของรัฐ ใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย ได้แก่ เหรียญกระษาปณ์และธนบัตร
- (เศรษฐศาสตร์) วัตถุที่กำหนดให้ใช้เป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนหรือชำระหนี้