โลหะ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต लोह (โลห) หรือภาษาบาลี โลห; ร่วมรากกับ โล่[1]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | โล-หะ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | loo-hà |
ราชบัณฑิตยสภา | lo-ha | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /loː˧.haʔ˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
โลหะ
- ธาตุที่ถลุงจากแร่แล้ว เช่น เหล็ก ทองแดง ทองคำ
- (วิทยาศาสตร์) ธาตุซึ่งมีสมบัติสำคัญคือ เป็นตัวนำไฟฟ้าและความร้อนที่ดี มีขีดหลอมเหลวสูง ขัดให้เป็นเงาได้ ตีแผ่เป็นแผ่นหรือดึงให้เป็นเส้นลวดได้ เมื่อนำมาเคาะมีเสียงดังกังวาน เมื่ออยู่ในสภาพไอออนจะเป็นไอออนบวก
คำประสม[แก้ไข]
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ Gedney, W. J. (1986). Speculations on early Tai tones. Contributions to Sino-Tibetan Studies, 5, 144.
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่ร่วมราก
- สัมผัส:ภาษาไทย/aʔ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- th:วิทยาศาสตร์