เคาะ
ดูเพิ่ม: เค๋าะ
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เคาะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔ́ |
| ราชบัณฑิตยสภา | kho | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔʔ˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]เทียบภาษาจีนเก่า 叩 (OC *kʰoːʔ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຄາະ (เคาะ) หรือ ໂຄະ (โคะ)
คำกริยา
[แก้ไข]เคาะ (คำอาการนาม การเคาะ)
- ใช้อวัยวะมีมือเป็นต้นกระทบเบา ๆ
- เคาะจังหวะ
- เคาะบุหรี่
- ใช้มือหรือวัตถุงอ ๆ ตีหรือทุบให้เกิดเสียงเป็นต้น
- เคาะประตู
- เคาะระฆัง
- เคาะตัวถังรถ
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ตีหรือทุบให้เกิดเสียง
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]เคาะ (คำอาการนาม การเคาะ)
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]เคาะ
- เลียบเคียง
- พูดเคาะ
รากศัพท์ 3
[แก้ไข]มาจากการเคาะโต๊ะด้วยค้อนในการประมูล
คำกริยา
[แก้ไข]เคาะ (คำอาการนาม การเคาะ)
- (ภาษาปาก, สแลง) ตัดสินใจขั้นสุดท้าย, อนุมัติ
- โครงการอบรมเพื่อพัฒนาบุคลากรประจำปีนี้ กรรมการส่วนใหญ่ก็เห็นชอบแล้ว แต่ท่านประธานยังไม่เคาะ
- เคาะแล้ว! อัตราใหม่ค่าจ้างขั้นต่ำ เพิ่มทุกจังหวัด 5-22 บาท
รากศัพท์ 4
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]เคาะ (คำอาการนาม การเคาะ)