เงา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ŋawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨦᩮᩢᩣ (เงัา), ภาษาลาว ເງົາ (เง็า), ภาษาไทลื้อ ᦇᧁ (เงา), ภาษาไทดำ ꪹꪉꪱ (เงา), ภาษาไทใหญ่ ငဝ်း (ง๊ว), ภาษาไทใต้คง ᥒᥝᥰ (เง๊า), ภาษาอาหม 𑜂𑜧 (งว์) หรือ 𑜂𑜧𑜈𑜫 (งว์ว์), ภาษาจ้วง ngaeuz; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *ŋuːjᴬ¹
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เงา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ngao |
| ราชบัณฑิตยสภา | ngao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ŋaw˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เงา
- ส่วนที่มืดเพราะมีวัตถุบังแสงทำให้แลเห็นเป็นรูปของวัตถุนั้น
- รูปที่ปรากฏในของใสหรือเป็นมันเช่นน้ำหรือกระจก
- (ทัศนศาสตร์) อาณาเขตหลังวัตถุที่แสงเคลื่อนที่ไปกระทบวัตถุนั้นแล้วแสงเคลื่อนที่ไปไม่ถึงทั้งหมดหรือไปถึงได้บ้าง
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เงา (คำอาการนาม ความเงา)
- เป็นมันจนมีรูปปรากฏ