มัน
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (เลิกใช้) มนน
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | มัน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | man |
| ราชบัณฑิตยสภา | man | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /man˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | มันส์ | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *manᴬ (“พืชมีหัวใช้เป็นอาหาร”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ມັນ (มัน), คำเมือง ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), เขิน ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ไทลื้อ ᦙᧃ (มัน), ไทใหญ่ မၼ်း (มั๊น), อาหม 𑜉𑜃𑜫 (มน์), จ้วง maenz
คำนาม
[แก้ไข]มัน (คำลักษณนาม หัว)
ลูกคำ
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *manᴬ (“ไข; ไขมัน”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ມັນ (มัน), คำเมือง ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), เขิน ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ไทใหญ่ မၼ်း (มั๊น), อาหม 𑜉𑜃𑜫 (มน์), จ้วง maenz; เทียบเบดั้งเดิม *maːnᴬ²
คำนาม
[แก้ไข]มัน
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]มัน (คำอาการนาม ความมัน)
รากศัพท์ 3
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *manᴬ (“สรรพนามบุรุษที่ 3 เอกพจน์”); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน มัน, ลาว ມັນ (มัน), คำเมือง ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), เขิน ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ไทลื้อ ᦙᧃ (มัน), ไทดำ ꪣꪽ (มัน), ไทใหญ่ မၼ်း (มั๊น), ไทใต้คง ᥛᥢᥰ (มั๊น), อาหม 𑜉𑜃𑜫 (มน์), จ้วงแบบจั่วเจียง minz/mwnz, จ้วง minz/faenz
คำสรรพนาม
[แก้ไข]มัน
- คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง สำหรับผู้ใหญ่เรียกผู้น้อย มีเด็กเป็นต้นตามสถานะที่ควร สำหรับเรียกผู้อื่นอย่างไม่ยกย่อง และสำหรับเรียกสัตว์หรือสิ่งอื่นทั่ว ๆ ไปตามที่ควร, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 3
ดูเพิ่ม
[แก้ไข]สรรพนามบุรุษภาษาไทยเดิม
รากศัพท์ 4
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]มัน (คำอาการนาม การมัน หรือ ความมัน)
- เพลิน, ถูกอกถูกใจ, ออกรสออกชาติ
- เกาเสียมัน
ดูเพิ่ม
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/an
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม หัว
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- คำสรรพนามภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย