พหูพจน์

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: พหุพจน์

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต बहुवचन (พหุวจน) หรือภาษาบาลี พหุวจน; เหมือนกับ พหู +‎ พจน์

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์พะ-หู-พด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpá-hǔu-pót
ราชบัณฑิตยสภาpha-hu-phot
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰa˦˥.huː˩˩˦.pʰot̚˦˥/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

พหูพจน์

  1. (ไวยากรณ์) คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง (ที่ไม่ใช่เอกพจน์ ทวิพจน์ หรือไตรพจน์)

ดูเพิ่ม[แก้ไข]