กู
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- กรู (เจตนาสะกดผิด)
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ກູ (กู), คำเมือง ᨣᩪ (คู), ไทลื้อ ᦅᦴ (คู), ไทดำ ꪀꪴ (กุ), จ้วง gou; เทียบไหลดั้งเดิม *ɦuː, ออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *aku (ซึ่งเป็นรากของมาเลเซีย aku, ตากาล็อก ako, ชวา aku)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กู | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | guu |
| ราชบัณฑิตยสภา | ku | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kuː˧/(สัมผัส) | |
คำสรรพนาม
[แก้ไข]กู
คำพ้องความ
[แก้ไข]- ดูที่ อรรถาภิธาน:กู
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ดูเพิ่ม
[แก้ไข]ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kuː˧˧/
คำสรรพนาม
[แก้ไข]กู
- รูปแบบอื่นของ ᨣᩪ (คู)
ภาษาอูรักลาโวยจ
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ku/
คำสรรพนาม
[แก้ไข]กู
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/uː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำสรรพนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่หยาบคาย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ดูหมิ่น
- ศัพท์ภาษาไทยที่ล่วงเกิน
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำสรรพนามภาษาคำเมือง
- คำสรรพนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ศัพท์ภาษาอูรักลาโวยจที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาอูรักลาโวยจ
- คำสรรพนามภาษาอูรักลาโวยจ