กู
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (สะกดผิด) กรู
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກູ (กู), ภาษาไทลื้อ ᦅᦴ (คู), ภาษาไทดำ ꪀꪴ (กุ), ภาษาจ้วง gou; เทียบภาษาไหลดั้งเดิม *ɦuː, ภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *aku (ซึ่งเป็นรากของภาษามาเลเซีย aku, ภาษาตากาล็อก ako, ภาษาชวา aku)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | กู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | guu |
| ราชบัณฑิตยสภา | ku | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kuː˧/(สัมผัส) | |
คำสรรพนาม[แก้ไข]
กู
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:กู
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
คำสรรพนามบุรุษที่ 1
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
สรรพนามบุรุษภาษาไทยเดิม
ภาษาอูรักลาโวยจ[แก้ไข]
คำสรรพนาม[แก้ไข]
กู