ข้ามไปเนื้อหา

กู

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກູ (กู), ภาษาไทลื้อ ᦅᦴ (คู), ภาษาไทดำ ꪀꪴ (กุ), ภาษาจ้วง gou; เทียบภาษาไหลดั้งเดิม *ɦuː, ภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *aku (ซึ่งเป็นรากของภาษามาเลเซีย aku, ภาษาตากาล็อก ako, ภาษาชวา aku)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์กู
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงguu
ราชบัณฑิตยสภาku
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kuː˧/(สัมผัส)

คำสรรพนาม

[แก้ไข]

กู

  1. (ภาษาปาก, หยาบคาย) คำใช้แทนตัวผู้พูด เป็นสรรพนามบุรุษที่ 1

คำพ้องความ

[แก้ไข]
ดูที่ อรรถาภิธาน:กู

คำแปลภาษาอื่น

[แก้ไข]

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]

ภาษาอูรักลาโวยจ

[แก้ไข]

คำสรรพนาม

[แก้ไข]

กู

  1. ฉัน, ข้า (บุรุษที่หนึ่ง เอกพจน์)