กู
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (สะกดผิด) กรู
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກູ (กู), ภาษาไทลื้อ ᦅᦴ (คู), ภาษาไทดำ ꪀꪴ (กุ), ภาษาจ้วง gou; เทียบภาษาไหลดั้งเดิม *ɦuː, ภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *aku (ซึ่งเป็นรากของภาษามาเลเซีย aku, ภาษาตากาล็อก ako, ภาษาชวา aku)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | guu |
| ราชบัณฑิตยสภา | ku | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kuː˧/(สัมผัส) | |
คำสรรพนาม
[แก้ไข]กู
คำพ้องความ
[แก้ไข]- ดูที่ อรรถาภิธาน:กู
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]คำสรรพนามบุรุษที่ 1
ดูเพิ่ม
[แก้ไข]สรรพนามบุรุษภาษาไทยเดิม
ภาษาอูรักลาโวยจ
[แก้ไข]คำสรรพนาม
[แก้ไข]กู