กู้
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน กู้, ภาษาลาว ກູ້ (กู้), ภาษาคำเมือง ᨠᩪ᩶ (กู้), ภาษาไทลื้อ ᦂᦴᧉ (กู้), ภาษาไทใหญ่ ၵူႈ (กู้), ภาษาจ้วง guh (กู่, “ทำ, เก็บ, ก่อ”), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง guh (กู่, “ทำ, เก็บ, ก่อ”) (Longzhou)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | กู้ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gûu |
ราชบัณฑิตยสภา | ku | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kuː˥˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
กู้ (คำอาการนาม การกู้)
คำประสม[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kuː˦˨/
คำลักษณนาม[แก้ไข]
กู้
- อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩪ᩵ (คู่)
คำกริยา[แก้ไข]
กู้ (คำอาการนาม ก๋ารกู้ หรือ ก๋านกู้)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
กู้
- อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩪ᩵ (คู่)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/uː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำลักษณนามภาษาคำเมือง
- คำลักษณนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมือง
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมืองในอักษรไทย