กู̂
ภาษาแสก[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kɤwꟲ, จากภาษาจีนยุคกลาง 九 (MC kjuwX), จากภาษาจีนเก่า 九 (OC *kuʔ), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *d/s-kəw; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เก้า, ภาษาคำเมือง ᨠᩮᩢ᩶ᩣ (เกั้า), ภาษาลาว ເກົ້າ (เก็้า), ภาษาไทลื้อ ᦂᧁᧉ (เก้า), ภาษาไทดำ ꪹꪀ꫁ꪱ (เก้า), ภาษาไทใหญ่ ၵဝ်ႈ (ก้ว), ภาษาไทใต้คง ᥐᥝᥲ (เก้า), ภาษาอาหม 𑜀𑜧 (กว์), ภาษาปู้อี guz, ภาษาจ้วง gouj
เลข[แก้ไข]
กู̂