ᨠᩮᩢ᩶ᩣ
ภาษาเขิน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kɤwꟲ, จากภาษาจีนยุคกลาง 九 (MC kjuwX), จากภาษาจีนเก่า 九 (OC *kuʔ), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *d/s-kəw; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เก้า, ภาษาลาว ເກົ້າ (เก็้า), ภาษาคำเมือง ᨠᩮᩢ᩶ᩣ (เกั้า), ภาษาไทลื้อ ᦂᧁᧉ (เก้า), ภาษาไทดำ ꪹꪀ꫁ꪱ (เก้า), ภาษาไทใหญ่ ၵဝ်ႈ (ก้ว), ภาษาไทใต้คง ᥐᥝᥲ (เก้า), ภาษาอาหม 𑜀𑜧 (กว์), ภาษาปู้อี guz, ภาษาจ้วง gouj, ภาษาแสก กู̂
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kaw˧˧ʔ/
เลข[แก้ไข]
ᨠᩮᩢ᩶ᩣ (เกั้า)
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (ถอดอักษรและถอดเสียง) เก้า
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kɤwꟲ, จากภาษาจีนยุคกลาง 九 (MC kjuwX), จากภาษาจีนเก่า 九 (OC *kuʔ), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *d/s-kəw; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เก้า, ภาษาลาว ເກົ້າ (เก็้า), ภาษาเขิน ᨠᩮᩢ᩶ᩣ (เกั้า), ภาษาไทลื้อ ᦂᧁᧉ (เก้า), ภาษาไทดำ ꪹꪀ꫁ꪱ (เก้า), ภาษาไทใหญ่ ၵဝ်ႈ (ก้ว), ภาษาไทใต้คง ᥐᥝᥲ (เก้า), ภาษาอาหม 𑜀𑜧 (กว์), ภาษาปู้อี guz, ภาษาจ้วง gouj, ภาษาแสก กู̂
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kaw˦˦ʔ/
- (น่าน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kaw˦˦ʔ/
เลข[แก้ไข]
ᨠᩮᩢ᩶ᩣ (เกั้า)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาเขินที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาจีนเก่า
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเขิน
- เลขภาษาเขิน
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่รับมาจากภาษาจีนเก่า
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่รับมาจากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- เลขภาษาคำเมือง
- เลขภาษาคำเมืองในอักษรไทธรรม
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter