เจ้า

ดูเพิ่ม: เจ̂า, เจ่า, และ เจ๊า

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากจีนยุคกลาง 主 (MC tsyuX); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨧᩮᩢ᩶ᩣ (เจั้า), ลาว ເຈົ້າ (เจ็้า), ไทลื้อ ᦈᧁᧉ (เจ้า), ไทดำ ꪹꪊ꫁ꪱ (เจ้า), ไทใหญ่ ၸဝ်ႈ (จ้ว), อาหม 𑜋𑜈𑜫 (ฉว์) หรือ 𑜋𑜨𑜧 (ฉอ̂ว์)

รูปแบบอื่น

ข้อผิดพลาด Lua ใน มอดูล:parameters บรรทัดที่ 573: Parameter 1 should be a valid language or etymology language code; the value "ล้าสมัย" is not valid. See WT:LOL and WT:LOL/E. จ้าว

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		จ้าว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	jâao
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	chao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/t͡ɕaːw˥˩/^{(สัมผัส)}

คำนาม

เจ้า

ผู้เป็น ใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า
เจ้านคร
เชื้อสาย ของ พระมหากษัตริย์นับ ตั้งแต่ชั้น หม่อมเจ้า ขึ้น ไป และผู้ได้รับ สถาปนา อิสริยยศขึ้นเป็นเจ้า, บาง แห่ง หมาย ถึง กษัตริย์ก็มี
เจ้ากรุงจีน
คำ นำ หน้า ชื่อ เพื่อ แสดง ว่าเป็นเชื้อสายเจ้านาย ฝ่าย เหนือ
เจ้าดวงเดือน
(โบราณ, ภาษาปาก) คำนำหน้าพระนามของพระอนุวงศ์ชั้นหม่อมเจ้า
เจ้าต๋ง
หม่อมเจ้า...ปราโมช
ผู้เป็นเจ้าของ
เจ้าทรัพย์

เจ้าหนี้
ผู้ชำนาญ
เจ้าปัญญา

เจ้าความคิด

เจ้าบทเจ้ากลอน
มัก ใช้เติม ท้ายคำเรียกผู้ที่นับถือ
พระพุทธเจ้า

เทพเจ้า
เทพารักษ์
เจ้าพ่อหลักเมือง

คำแปลภาษาอื่น

ผู้เป็นหัวหน้า

คำเมือง: ᨧᩮᩢ᩶ᩣ (nod) (เจั้า)
ไทดำ: ꪹꪊ꫁ꪱ (blt) (เจ้า)
ไทใหญ่: ၸဝ်ႈ (shn) (จ้ว)
ลาว: ເຈົ້າ (lo) (เจ็้า)
อังกฤษ: master (en) (แมสเตอร์)

รากศัพท์ 2

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เจ้า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	jâo
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	chao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/t͡ɕaw˥˩/^{(สัมผัส)}

คำสรรพนาม

เจ้า

คำใช้แทนผู้ที่เรา พูด ด้วย สำหรับ ผู้ใหญ่พูดกับ ผู้น้อย อย่าง สุภาพ หรือ เอ็นดู, เป็นสรรพนาม บุรุษที่ 2
เจ้ามานี่
คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 3, มักใช้เข้า คู่กับคำ นั่น เป็น เจ้านั่น
เจ้านั่นจะไปด้วยหรือเปล่า

คำนาม

เจ้า

คำนำหน้าที่ผู้ใหญ่เรียกเด็กหรือผู้น้อย
เจ้าหนู

เจ้าแดง

เจ้านี่

รากศัพท์ 3

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		จ้าว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	jâao
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	chao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/t͡ɕaːw˥˩/^{(สัมผัส)}

คำนาม

เจ้า

ผู้ค้าขาย สิ่งของ ต่าง ๆ
เจ้าผัก

เจ้าปลา

คำลักษณนาม

เจ้า

ลักษณนามหมายความว่า ราย
มีผู้มาติดต่อ 3 เจ้า

ดูเพิ่ม

สรรพนามบุรุษภาษาไทยเดิม

บุรุษ	พจน์	สรรพนาม
ที่หนึ่ง
	เอกพจน์	กู, ฃ้า (สุภาพ)
	ทวิพจน์	รา (รวมบุคคลที่สอง), เผือ (ไม่รวมบุคคลที่สอง)
	พหูพจน์	เรา (รวมบุคคลที่สอง), ตู (ไม่รวมบุคคลที่สอง)
ที่สอง
	เอกพจน์	มึง, เจ้า (สุภาพ)
	ทวิพจน์	เขือ
	พหูพจน์	สู
ที่สาม
	เอกพจน์	มัน, เพื่อน (สุภาพ)
	ทวิพจน์	ขา
	พหูพจน์	เฃา

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

(เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕaw˦˦ʔ/

คำนาม

เจ้า

รูปแบบอื่นของ ᨧᩮᩢ᩶ᩣ (เจั้า)

คำสรรพนาม

เจ้า

รูปแบบอื่นของ ᨧᩮᩢ᩶ᩣ (เจั้า)

คำอนุภาค

เจ้า

รูปแบบอื่นของ ᨧᩮᩢ᩶ᩣ (เจั้า)

ภาษาทะวืง

การออกเสียง

สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /câ̰w/

คำสรรพนาม

เจ้า

เรา

ภาษาอีสาน

การออกเสียง

(ขอนแก่น) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕaw˨˧˩/

คำสรรพนาม

เจ้า

รูปแบบอื่นของ เจ่า