กษัตริย์
(เปลี่ยนทางจาก พระมหากษัตริย์)
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต क्षत्रिय (กฺษตฺริย, “ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ”); เทียบภาษาบาลี ขตฺติย (“ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ”)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | กะ-สัด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gà-sàt |
| ราชบัณฑิตยสภา | ka-sat | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ka˨˩.sat̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
กษัตริย์ (คำลักษณนาม พระองค์ หรือ องค์)
- (พระมหา~) พระเจ้าแผ่นดิน
- คนในวรรณะที่ 2 แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ 4 วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร
คำพ้องความ[แก้ไข]
- (พระเจ้าแผ่นดิน): ดูที่ อรรถาภิธาน:กษัตริย์
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
พระเจ้าแผ่นดิน
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
กษัตริย์
- แท้ไม่มีอื่นปน
- ทองเนื้อกษัตริย์
- เรียกรูปพรรณที่ทำด้วยโลหะมีราคา
- สามกษัตริย์
- ทำด้วยเงิน ทอง นาก สลับกัน
คำประสม[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทย/l
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- สัมผัส:ภาษาไทย/at̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม พระองค์
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม องค์
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้