กษัตริย์

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก พระมหากษัตริย์)
ดูเพิ่ม: กษัตรีย์

ภาษาไทย[แก้ไข]

วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต क्षत्रिय (กฺษตฺริย, ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ); เทียบภาษาบาลี ขตฺติย (ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์กะ-สัด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgà-sàt
ราชบัณฑิตยสภาka-sat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ka˨˩.sat̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

กษัตริย์ (คำลักษณนาม พระองค์ or องค์)

  1. (พระมหา~) พระเจ้าแผ่นดิน
  2. คนในวรรณะที่ 2 แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ 4 วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร

คำพ้องความ[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

กษัตริย์

  1. แท้ไม่มีอื่นปน
    ทองเนื้อกษัตริย์
  2. เรียกรูปพรรณที่ทำด้วยโลหะมีราคา
    สามกษัตริย์
    ทำด้วยเงิน ทอง นาก สลับกัน

คำประสม[แก้ไข]