สังคม

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาสันสกฤต सङ्गम (สงฺคม) หรือภาษาบาลี สงฺคม

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สัง-คม	[เสียงสมาส] สัง-คม-มะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎng-kom	sǎng-kom-má-
	ราชบัณฑิตยสภา	sang-khom	sang-khom-ma-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/saŋ˩˩˦.kʰom˧/(สัมผัส)	/saŋ˩˩˦.kʰom˧.ma˦˥./

คำนาม

สังคม

1. คนจำนวนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ต่อเนื่องกันตามระเบียบ กฎเกณฑ์ โดยมีวัตถุประสงค์สำคัญร่วมกัน

   สังคมชนบท

2. วงการหรือสมาคมของคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง

   สังคมชาวบ้าน

คำแปลภาษาอื่น

• เขิน: ᩈᩢ᩠ᨦᨣᩫ᩠ᨾ (สังค็ม)
• คำเมือง: ᩈᨦ᩠ᨣᩫᨾ (nod) (สงค็ม)
• ไทใหญ่: မုၵ်ႉၸုမ်း (shn) (มุ๎กจุ๊ม), မူႇၸုမ်း (shn) (มู่จุ๊ม)
• ฝรั่งเศส: société (fr) ญ. (ซอซีเยเต)

• เยอรมัน: Gesellschaft (de) ญ.
• ลาว: ສັງຄົມ (lo) (สังค็ม)
• อังกฤษ: society (en) (สะซายะที)

คำคุณศัพท์

สังคม

1. ที่เกี่ยวกับการพบปะสังสรรค์หรือชุมนุมชน

   วงสังคม

   งานสังคม

คำวิสามานยนาม

สังคม

1. ชื่ออำเภอหนึ่งในจังหวัดหนองคาย