สังสรรค์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต संसर्ग (สํสรฺค)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สัง-สัน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǎng-sǎn |
ราชบัณฑิตยสภา | sang-san | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /saŋ˩˩˦.san˩˩˦/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
สังสรรค์ (คำอาการนาม การสังสรรค์)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
สังสรรค์
- ที่พบปะวิสาสะกันเป็นครั้งคราวด้วยความสนิทสนม
- พ่อแม่พาลูกไปร่วมงานสังสรรค์ของหมู่บ้าน