สังสรรค์

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต संसर्ग (สํสรฺค)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สัง-สัน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǎng-sǎn
ราชบัณฑิตยสภาsang-san
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/saŋ˩˩˦.san˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

สังสรรค์ (คำอาการนาม การสังสรรค์)

  1. พบปะพูดจากันเป็นครั้งคราวด้วยความสนิทสนม

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

สังสรรค์

  1. ที่พบปะวิสาสะกันเป็นครั้งคราวด้วยความสนิทสนม
    พ่อแม่พาลูกไปร่วมงานสังสรรค์ของหมู่บ้าน