สู
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | สู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǔu |
| ราชบัณฑิตยสภา | su | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /suː˩˩˦/ | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suːᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩪ (สู), ภาษาอีสาน สู, ภาษาลาว ສູ (สู), ภาษาไทลื้อ ᦉᦴ (สู), ภาษาไทดำ ꪎꪴ (สุ), ภาษาไทใหญ่ သူ (สู), ภาษาไทใต้คง ᥔᥧᥴ (สู๋), ภาษาอาหม 𑜏𑜥 (สู), ภาษาจ้วง sou
คำสรรพนาม[แก้ไข]
สู
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
สรรพนามบุรุษภาษาไทยเดิม
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
สู
คำประสม[แก้ไข]
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *suːᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย สู, ภาษาคำเมือง ᩈᩪ (สู), ภาษาลาว ສູ (สู), ภาษาไทลื้อ ᦉᦴ (สู), ภาษาไทดำ ꪎꪴ (สุ), ภาษาไทใหญ่ သူ (สู), ภาษาไทใต้คง ᥔᥧᥴ (สู๋), ภาษาอาหม 𑜏𑜥 (สู), ภาษาจ้วง sou
คำสรรพนาม[แก้ไข]
สู
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ภาษาไทย:สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำสรรพนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีความหมายโบราณ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ภาษาอีสาน:สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ภาษาอีสาน:รากศัพท์จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำสรรพนามภาษาอีสาน