อาย
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | อาย | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | aai |
| ราชบัณฑิตยสภา | ai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔaːj˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʔaːjᴬ³ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩋᩣ᩠ᨿ (อาย), เขิน ᩋᩣ᩠ᨿ (อาย), ลาว ອາຍ (อาย), ไทลื้อ ᦀᦻ (อาย), ไทดำ ꪮꪱꪥ (อาย), ไทใหญ่ ဢၢႆ (อาย), ไทใต้คง ᥟᥣᥭ (อาย), อาหม 𑜒𑜩 (อย์)
คำกริยา
[แก้ไข]อาย (คำอาการนาม การอาย หรือ ความอาย)
ลูกคำ
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ดูเพิ่ม
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]แผลงมาจาก ไอ (“สิ่งอย่างควันที่ลอยออกมา”); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน อาย, ลาว ອາຍ (อาย), เขิน ᩋᩣ᩠ᨿ (อาย), ไทลื้อ ᦀᦻ (อาย), ไทใหญ่ ဢၢႆ (อาย), ไทใต้คง ᥟᥣᥭ (อาย)
คำนาม
[แก้ไข]อาย
การใช้
[แก้ไข]มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (ถอดอักษรและถอดเสียง) อาย
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔaːj˧˧/
คำกริยา
[แก้ไข]อาย (คำอาการนาม ก๋ารอาย หรือ ก๋านอาย หรือ กำอาย หรือ ความอาย)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːj
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ไทย entries with incorrect language header
- คำอกรรมกริยาภาษาไทย
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำเมือง entries with incorrect language header
- คำอกรรมกริยาภาษาคำเมือง