เขิน

ดูเพิ่ม: เขน, เข็น, และ เข่น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เขิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kə̌ən
	ราชบัณฑิตยสภา	khoen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰɤːn˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขิน ᨡᩨ᩠ᨶ (ขืน), ภาษาไทใหญ่ ၶိုၼ် (ขึน)

คำนาม

เขิน

1. ชื่อคนไทใหญ่เผ่าหนึ่ง ส่วนมากอยู่ในแคว้นฉาน ประเทศพม่า
2. (เครื่อง~) เครื่องสานที่ทำจากผิวไม้ไผ่ซึ่งนำมาเรียดแล้วทำเป็นโครง ฉาบด้วยรักสมุกหรือรักชาดเพื่อกันน้ำรั่วซึม ไทยได้รับวิธีการทำมาจากไทเขินซึ่งอยู่ในยูนนานตอนใต้

คำวิสามานยนาม

เขิน

1. ภาษาของชาวเขิน ส่วนใหญ่พูดในเมืองเชียงตุง

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

เขิน (คำอาการนาม ความเขิน)

1. ตื้นสูงเป็นเนินขึ้นมา (ใช้แก่พื้นที่ในแม่นํ้า ลำคลอง หนอง บึง เป็นต้น)

   แม่นํ้าตื้นเขิน

2. สั้นหรือสูงเกินไปจนดูขัดตา

   นุ่งผ้าเขิน

รากศัพท์ 3

คำคุณศัพท์

เขิน (คำอาการนาม ความเขิน)

1. วางหน้าไม่สนิท, รู้สึกกระดากอาย
2. เข้ากันไม่สนิท

   ข้อความตอนนี้ฟังเขิน ๆ อยู่