สาน

ดูเพิ่ม: ส่าน

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *saːn; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩈᩣ᩠ᨶ (สา‍น), ลาว ສານ (สาน), ไทลื้อ ᦉᦱᧃ (สาน), เขิน ᩈᩣ᩠ᨶ (สา‍น), ไทใหญ่ သၢၼ် (สาน), ไทดำ ꪎꪱꪙ (สาน), อาหม 𑜏𑜃𑜫 (สน์), จ้วง san

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎan
	ราชบัณฑิตยสภา	san
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/saːn˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ศาณ ศานต์ ศาล สาร

คำกริยา

สาน (คำอาการนาม การสาน)

1. อาการที่ใช้เส้นตอกทำด้วยไม้ไผ่ หวาย กก ใบลาน เป็นต้น ขัดกันให้เป็นผืนเช่นเสื่อ หรือทำขึ้นเป็นวัตถุมีรูปร่างต่าง ๆ เช่นกระบุง กระจาด